Her defasında daha da üzülmüş ayrılıyordu yattığı yatağından.
Sıcak,
huzursuz,
terlemiş sırtı ve saç dipleri,
şehvetli bir öpücüğün mekanı olmaktan uzak.
Her defasında aynı yerinden kalkıyordu yatağından.
Ve aynı şarkı çalınıyordu başka dillerde ama...
Bazen eşlik ediyordu...
Pek çoğunu bilmiyordu...
En eski dürtüsüydü belki insanın,
bir yaşama sırasında sarılmak bir başkasına.
Ve en eski arzusu belki,
bir başkasına sarılmaya ihtiyaç duymadan yaşamak.
...ama herkes birbirinindi artık,
Herkes bir başkasının efkarında alkol limiti.
Mutlaka bir başkasının eski sevgilisi
bir başkasının bozduğu gözyaşı bekareti.
* Bir cümlenin latincesi, insana daha havalı gelir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder