Sustum, mağlup olmuş bir dişiliğin etrafındasüregelen saçmalıkları
engelleme kaygısı
içinde
olmadan.
'sus' tum belki tüm konuşkanlıklar
arasında sükutun her zaman
gümüşten daha değerli
bir metal olacağını
umarak.
ben değildim, onlar arasında
ve onlar benimle değildi
hiçbirzaman.
her yanılsama kendi soğurganlıklarını doğurdu,
her kırık düş,
kendi iç dünyasını
yoğurdu, beceriksiz ellere güvenmediğinden
belki...
Ne rüzgarın ilham verdi bana ne sıcaklığın.
hani nerde beraber yatılan rüyalara methiyeler,
yok mu hatırda kalan
güzel günlerim?
Zeigarnik haklı mıydı yoksa
sevgilim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder